Co prawda nie ociekałyśmy wodą, ale wszystko było nieprzyjemnie wilgotne, a to skutecznie zniechęcało do jakiegokolwiek działania. Gdy wreszcie jakimś cudem wystawiłam głowę z namiotu, z nieba padał lekki deszczyk, a wokół unosiła się śnieżnobiała zasłona mgły. Iście irlandzka pogoda! Ale i tak miałyśmy szczęście, bo gdybyśmy spędziły tę noc na klifach, sytuacja byłaby najpewniej opłakana.

Wyszłyśmy na jedyną drogę, prowadzącą do i z Valentii, i w (...)